Hoe een groep wandelaars zwemmers werden...

Op donderdag 13 augustus, hadden 9 wandelaars van de woensdagochtend wandelgroep een leuk uitje gepland. Wandelen op de Marker Wadden. Een nieuw stukje land (eiland) gelegen in het Markermeer. We hadden er zin in en hoopten op droog weer. Maar wie had dat verwacht, ons uitje viel midden in de 10 tropendagen van dit jaar. Gewapend met hoeden en petten, parasols en paraplu’s en zonnebrandcrème reisden we naar de haven van Lelystad. Daar gingen we aan boord van de prachtige driemaster Abel Tasman. Het oude imposante zeilschip vertrok om tien uur en bracht ons in een klein uur naar de Marker Wadden.

Vanaf de kleine haven van de Marker Wadden liepen we het zand van het eiland op. We zagen zandduinen met plukjes helmgras en enkele houten gebouwen. Meer konden we toen van het eiland nog niet zien. We liepen achter de sliert medepassagiers aan in de richting van het ‘Paviljoen’. Het was al erg heet en in de schaduw van het Paviljoen genoten we van een kopje koffie. Voor ons uit zagen we een leuk strand met daarachter het Markermeer met veel bootjes.

Maar wat zijn nu de Marker Wadden? Een korte uitleg: de Marker Wadden zijn 5 eilanden die aangelegd worden om op een natuurlijke manier het slip uit het Markermeer te zuiveren. Het Markermeer is erg ongezond geworden na de afsluiting door de Houtribdijk.

Op de Marker Wadden ontstaan nu moerassen die geholpen door wind en stroming op natuurlijke manier het water zuiveren en gezond maken voor waterplanten en vissen. En daarbij zijn de eilanden een waar paradijs voor allerlei soorten vogels, insecten en moerasplanten.

Tegen twaalf uur liepen we het wandelpad van het eiland op. Verrast keken we om ons heen, plotseling kregen we zicht op moerassen en waterbekkens. Vlak bij ons zagen we een zeer grote uitkijktoren: ‘de Steltloper’. Wie de moed had met dit hete weer, nam een klim naar boven en van daar af had je een prachtig uitzicht over het eiland en het Markermeer. De moerassen met daartussen stukken water kleurden schitterend. Het is geweldig om te zien hoe mooi het eiland al is. Want pas in 2016 is men begonnen met het maken van de eilanden en in 2018 is één van de eilanden geopend voor het publiek. Alleen dit eiland is toegankelijk voor wandelaars. In ongeveer 2 jaar is dit eiland mooi begroeid, weliswaar is er nog geen boom te zien, maar we waren allemaal onder de indruk van het natuurschoon en voelen ons echt pioniers.

We wandelden verder en het werd heter en heter. Sommigen van ons gingen terug naar het Paviljoen, de enige plek met schaduw op het eiland. Met de overblijvers wandelden we verder. Er zijn nog meer uitkijk-hutten: de Lepelaar, de Duikeend en de Aalscholver.

We liepen over schelppaden en moerrasvlonders. We zagen Moerasandijvie en Paardehoefklaver, veel Riet en nog meer moois. In de lucht vlogen Visdiefjes, verschillende soorten Zwaluwen en natuurlijk Meeuwen.

Na 4 kilometer gelopen te hebben gaven ook de laatste lopers het op; te heet. Tevreden en moe van de hitte kwamen ook wij terug bij het Paviljoen. Degenen die eerder terug waren gegaan lagen al heerlijk in het water. Snel ons badpak aan gedaan en ook er in. Wat een lol. Wie had dat gedacht: een wandelgroep die in het water ligt en de verkoeling zoekt. Om half drie stipt voeren we weer terug met de Abel Tasman. We hebben genoten van een heerlijke maar toch wel erg warme dag. Een super uitje!

De woensdagochtend wandelgroep